çöp(m)adam

çöp(m)adam‘ı belki duymuşsunuzdur, duymadıysanız da mutlaka onlardan haberdar olmalısınız!

Atık materyallerden ürettikleri birbirinden göz alıcı ve fonksiyonel ürünleri ile ilham vermesinin yanı sıra, kadın istihdamı konusunda somut adımlar atmış olan bir yerel kalkınma projesi olmaları takdiri hak ediyor. 

Tara Hopkins ile çöp(m)adam’ı konuştuk. 

1- Atıkları değerlendirmeye ilk ne zaman başladınız? 

Lise yıllarımdan beri atık malzemeleri değerlendiriyorum.

2- çöp(m)adam’ı kurma fikri nasıl ortaya çıktı? Ne zaman ve nerede kurdunuz? Bu lokasyonu neden seçtiniz?

2008 yılında kurulduk. 10 yıl kadar Sabancı Üniversitesi Toplumsal Duyarlılık Projeleri Direktörü olarak görev yaptım. çöp(m)adam da bu dönemde hayata geçen bir proje oldu. Bir değişim gerekliydi ve bazı konulara farklı bakış açılarından bakmak istedim. Daha önceden çalışmak isteyip de buna imkan bulamamış olan kadınların istihdam edilmesi projemizde çok önemli bir kazanım. Balıkesir’de bulunduğumuz bölgedeki kadınlara bu olanağı sağlayabildiğimiz için mutluyuz.

 
3- Bu süreçte en çok ne gibi konularda desteğe ihtiyaç duydunuz, kimler veya hangi kuruluşlar sizi destekledi?

Sabancı Üniversitesi’nden destek aldım. İlk sponsorumuz Unilever’di. Melih Özsöz ilk seneler business partner olarak bana çok destek verdi.

4- Ürettiğiniz ürünlerin atık materyaller içermesi nedeniyle daha düşük kalitede olduğunu düşünen kişilerle karşılaşıyor musunuz? Bu algı sizce nasıl değişebilir?

Daha düşük kalite değil belki ama daha önceden kullanılmış materyaller kullanıldığı için daha çok ‘pis‘ ‘temiz değil‘ ‘yepyeni isterim‘ şeklinde tepkiler görebiliyoruz.

5- Bu üretim yöntemini sürdürülebilir kılabilmek konusunda zaman zaman zorlandığınız konular oluyor mu? İşlerin daha kolay olması ve ileri dönüştürülmüş ürünlerin pazarda kalıcı bir yer edinebilmesi için sizce nelere ihtiyaç var?

Hahahaha – olmaz mı??!! Kesinlikle!! İnsanlar bizim ürünlerimizi satın aldığında kalite beklentisi gerçekleşmeli; ürün hem güzel, hem kullanışlı hem de anlamlı olmalı.

6- Malzemelerinizi temin etmek ve ayrıştırmak zor oluyor mu?

Bazen, ve bazen de tam tersi oluyor. Malzemeler bize geliyor fakat değerlendirmek için ya kapasitemiz olmuyor yada uygun aletlerimiz olmadığından kullanamayabiliyoruz.

7- Sizce Türkiye’de yeterince ileri dönüştürülmüş ürün üretiliyor mu? Bu ürünler değer görüyor mu? Dünyanın farklı yerlerindeki gözlemlediğiniz yaklaşım ile ülkemizdeki yaklaşımı karşılaştırsanız neler söylersiniz?

Yoyoyo… Bence kullanmamak ve bakış açısını genişletmek gerekiyor. Tek kullanımlık ürünler çok çok çok az geri dönüştürülüyor. Mesela naylon poşet bence yasak olmalı, insanın kendi torbasını taşıması o kadar zor bir şey değil. Bizler kolay yaşamaya çok alıştık. Ancak gezegenimize karşı sorumluluğumuzun farkında değiliz. Şişeler, tenekeler de yüksek tutarlarda depozitolu olmalı. Eğer kendin poşet kullanmak istemiyorsan, o zaman naylon poşet için doğru düzgün fiyat vermelisin, mesela tanesi 5 TL. Biz un çuvallarını değerlendiriyoruz, seve seve. Çok güzel, çok kaliteli bir kumaş genellikle, ancak şu anda bunlarda da daha çok naylon eklemesi oldu diye, kumaşın kalitesi düşüyor ve artık hepsini kullanmamız mümkün olmuyor, kalite anlamında. Geri dönüşüm iyi bir şey fakat daha önemli ve daha iyi olan şey az atık yaratmak.

8- Atık materyallerle ürün tasarlamak ve üretmek isteyen girişimcilere ne tavsiye edersiniz?

Eğlenin!! Ve mümkün olduğu kadar çevre dostu olun!